Όλοι "αισθανόμαστε" ότι ο χρόνος έχει βέλος με φορά πάντα προς τα εμπρός, κάποιοι από εμάς ίσως εχουν ακούσει ότι στον μικρόκοσμο η αίσθηση αυτή καταρρέει και συμβαίνουν "μαγικά" φαινομενα όπως στην περίπτωση του πειράματος με την διπλή σχισμή.
Μια πιθανή ερμηνεία για το "παράδοξο του παρατηρητή" όταν αυτός επιχειρήσει να ξεγελάσει το σύστημα και να δει πίσω από το "παραβάν", είναι πως το ελεγχόμενο κύμα επιστρέφει πίσω στον χρόνο παίρνει άλλη απόφαση και συμπεριφερεται ως σωματίδιο στα μάτια του παρατηρητή.
Πρόσφατα πειράματα απέδειξαν ότι πραγματικά ο χρόνος ειναι συμμετρικός για τον νανόκοσμο.
Όμως γιατί δεν μπορουμε να παρατηρήσουμε το ίδιο φαινομενο, γιατί έχουμε την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει φορά; Είναι απλά σύμπτωμα της θερμικής αταξίας που κρύβει την δυνατότητα; Δε το νομίζω..
Μια ιδέα που μου ηρθε, και μπορεί να εξήγησή το γιατί δεν βιώνουμε τετοια φαινομενα ειναι το ότι ειναι πιθανό ναι μεν για τον νανόκοσμο ο χρόνος ειναι συμμετρικος αλλά μέσα σε ένα "χρονικό παράθυρο" που επιτρέπει το πισωγύρισμα (rollback) για την διόρθωση λαθών. Πιθανό αυτός να ειναι ένας μηχανισμός λειτουργίας που έχει επιτρέψει ακομη και την ίδια την δημιουργία του σύμπαντος μας...
Αυτό το πισωγύρισμα συμβαίνει στον "προσωπικό χρόνο" του σωματιδίου και έχει τόσο μικρή διαρκεια που δεν μπορεί να επηρεάσει τα συστήματα γύρω του μιας και αυτά εχουν επίσης τετοιους μηχανισμούς διόρθωσης λαθών (error correction)
Δεν μπορώ να σκεφτώ για την ώρα καποιο,έστω νοητικό, πείραμα για τα λεγόμενα μου αλλά διαισθητικα πιστεύω ότι μια τετοια δυνατότητα μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά την λειτουργια του κόσμου μας.
(όπως πάντα να σας επισημάνω ότι δεν ειμαι φυσικός, οπότε μην λάβετε στα σοβαρά υπόψιν ότι διαβάζεται εδώ, αν σας ενδιαφέρει η ιδέα αξιολογήστε την πριν την αναδημοσιευσετε)
Μια πιθανή ερμηνεία για το "παράδοξο του παρατηρητή" όταν αυτός επιχειρήσει να ξεγελάσει το σύστημα και να δει πίσω από το "παραβάν", είναι πως το ελεγχόμενο κύμα επιστρέφει πίσω στον χρόνο παίρνει άλλη απόφαση και συμπεριφερεται ως σωματίδιο στα μάτια του παρατηρητή.
Πρόσφατα πειράματα απέδειξαν ότι πραγματικά ο χρόνος ειναι συμμετρικός για τον νανόκοσμο.
Όμως γιατί δεν μπορουμε να παρατηρήσουμε το ίδιο φαινομενο, γιατί έχουμε την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει φορά; Είναι απλά σύμπτωμα της θερμικής αταξίας που κρύβει την δυνατότητα; Δε το νομίζω..
Μια ιδέα που μου ηρθε, και μπορεί να εξήγησή το γιατί δεν βιώνουμε τετοια φαινομενα ειναι το ότι ειναι πιθανό ναι μεν για τον νανόκοσμο ο χρόνος ειναι συμμετρικος αλλά μέσα σε ένα "χρονικό παράθυρο" που επιτρέπει το πισωγύρισμα (rollback) για την διόρθωση λαθών. Πιθανό αυτός να ειναι ένας μηχανισμός λειτουργίας που έχει επιτρέψει ακομη και την ίδια την δημιουργία του σύμπαντος μας...
Αυτό το πισωγύρισμα συμβαίνει στον "προσωπικό χρόνο" του σωματιδίου και έχει τόσο μικρή διαρκεια που δεν μπορεί να επηρεάσει τα συστήματα γύρω του μιας και αυτά εχουν επίσης τετοιους μηχανισμούς διόρθωσης λαθών (error correction)
Δεν μπορώ να σκεφτώ για την ώρα καποιο,έστω νοητικό, πείραμα για τα λεγόμενα μου αλλά διαισθητικα πιστεύω ότι μια τετοια δυνατότητα μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά την λειτουργια του κόσμου μας.
(όπως πάντα να σας επισημάνω ότι δεν ειμαι φυσικός, οπότε μην λάβετε στα σοβαρά υπόψιν ότι διαβάζεται εδώ, αν σας ενδιαφέρει η ιδέα αξιολογήστε την πριν την αναδημοσιευσετε)
